داروهای گوارش: داروهای ضد تهوع  فنوتیازین‌ ها:

بیشترین داروهای ضد تهوع خفیف تا متوسط است.

● پروکلرپرازین:

مکانیسم ضد تهوعی با بلوک گیرنده D2 دوپامین در پوسترما و اثر آنتاگونیستی H1 هیستامین و M1 موسکارینی انجام می شود. این دارو در زیر ۲ سال و افراد حساس به دارو منع مصرف دارد. در افراد سالمند مبتلا به دمانس و کودکان دچار سندرم ری و سرکوب مغز استخوان با احتیاط باید مصرف شود. واکنش های ناخواسته مهم آن کاهش یا افزایش فشار خون و طولانی نمودن زمان QT است.

●کلرپرومازین از داروهای ضد تهوع :

کمتر از پروکلرپرازین در درمان تهوع استفاده می شود. مکانیسم دقیق آن نا مشخص است.
دارای اثر ضعیف آنتی کولینرژیکی، آنتی هیستامینی و آنتی سروتونرژیکی می باشد.
دارو برای درمان تهوع، استفراغ و سکسکه مقاوم با دوز ۱۰-۲۵ میلی گرم هر ۴ تا ۶ ساعت به کار می رود.
این دارو در افرادی که سطح هوشیاری پایین دارند و همچنین به دارو حساس هستند منع مصرف دارد.
در سایکوز وابسته به دمانس و مغز استخوان سرکوب شده باید با احتیاط مصرف شود.
واکنش های ناخواسته دارو شامل آکاتزیا، گیجی، دیس کینزی تاخیری و یبوست است. در نارسایی کبدی برخلاف نارسایی کلیه باید دوز دارو کم شود. کلرپرومازین در بارداری در گروه C قرار گرفته است.

در وب سایت بهزیستن شما می توانید برای اطلاع از انواع رژِیم ها به وبلاگ وبسایت هم مراجعه نمایید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *