داروهای ضد آریتمی

آمیودارون داروهای ضد آریتمی
به صورت قرص ۲۰۰ میلی گرم و آمپول ۱۵۰ میلی گرم در ۳ سی سی وجود دارد.

در کلاس lll است ولی خاصیت تمام دسته های ضد آریتمی را از خود نشان می دهد.

بنابراین هم ضد آریتمی وسیع طیف هست و هم پتانسیل ایجاد آریتمی دارد. نیمه عمر تا ۱۰۰ روز هم می رسد.
تزریقی با نرمال سالین ناساز گار است و باید با دکستروز رقیق شود و از رگ های مرکزی انفوزیون شود.

عوارض شامل هیپو یا هیپرتانسیون تیروئیدی، فیبروز آلوئول، تجمع در قرنیه، پیگمان پوستی، حساسیت به نور و نوروپاتی و کابوس است.

استفاده از عینک آفتابی و لباس پوشیده الزامی است.
آمیودارون باعث سمیت دیگوکسین و افزایش غلظت وارفارین و سیکلوسپورین می شود.

● وراپامیل بیشتر به عنوان یک ضد آریتمی مصرف می شود و با مهار کانال کلسیم آهسته
به ویژه در گره AV انتقال موج را کند و پاسخ بطنی در آریتمی های فوق بطنی را کنترل می کند.

● آدنوزین داروهای ضد آریتمی:

بر روی گیرنده A1 آدنوزین اثر و باعث کاهش تولید ایمپالس (اتوماتیسی) گره SA شده، هدایت از راه گره AV را کند و باعث وازودیلاسیون کرونر می شود.

بر هدایت بافت های فوق بطنی موثر ولی بر بطنی موثر نیست. آدنوزین بیشتر در درمان تاکیکاردی فوق بطنی حمله ای استفاده می شود.

بعد از تزریق، سریع توسط آنزیم های اریتروسیتی و بافتی تخریب می شود و نیمه عمر کمتر از ده ثانیه دارد.

پس دارو باید در عرض ۲ ثانیه در عروق بزرگ تزریق شود و بعد از آن مقداری نرمال سالین تزریق شود

تا دارو سریع تر به محل اثر خود برسد. با توجه به نیمه عمر کوتاه دارو استفاده از داروهای دیگر یا شوک لازم است.

عوارض

گذرا شامل گرگرفتگی، احساس فشار بر قفسه سینه، سرگیجه، تنگی

نفس و احساس خفگی (در بیماران آسمی می تواند برونکواسپاسم ایجاد کند).
● دیآتروپین در برادی آریتمی به طور پارادوکسیکال می توان در دوزهای کمتر از 0.3 میلی گرم باعث کند کردن ضربان قلب شود. تجویز باید بهمراه پایش ECG باشد.
در وب سایت بهزیستن شما می توانید برای اطلاع از انواع رژِیم ها به وبلاگ وبسایت هم مراجعه نمایید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *